صبحانه وعده مورد علاقه بسیاری از مردم است. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تاخیر 90 دقیقه‌ای در صرف صبحانه و 90 دقیقه زودتر خوردن شام می‌تواند باعث کاهش وزن شود.

چه وقت، نه فقط چه؟

با توجه به برنامه‌های رژیم غذایی بسیاری که برای هر کس تجویز می‌شود، افراد امروزه می‌توانند انتخاب کنند که از کدام یک برای کاهش وزن مطلوب استفاده کنند. با این حال، اکثر رژیم‌ها بر روی آنچه که فرد در طول روز می‌خورد یا نمی‌خورد و یا بر روی انواع مواد غذایی که شخص باید برای مصرف آنها تلاش کند، تمرکز می‌کند.

به گفته محققان یک مطالعه جدید، زمانی از روز که یک فرد غذا می‌خورد، ممکن است همان قدر اهمیت داشته باشد که نوع غذای فرد در هنگام کاهش وزن مهم است.

شرکت کنندگان در یک مطالعه که توسط محققان دانشگاه "ساری"(Surrey) طی 10 هفته انجام شد، به دو گروه تقسیم شدند. گروه کنترل به شکل معمولی غذا می‌خوردند، در حالی که از گروه دیگر خواسته شد صرف صبحانه را به مدت 90 دقیقه به تاخیر بیاندازند و همچنین 90 دقیقه زودتر شام بخورند. به این گروه، گروه "تغذیه زمان محدود"(TRF) گفته می‌شود.

شرکت کنندگان موظف بودند نمونه خون بدهند و یک گزارش رژیم غذایی را قبل و در طول 10 هفته تکمیل کنند و پس از مطالعه به یک پرسشنامه پاسخ دهند.

در پایان دوره مطالعه، محققان دریافتند که چربی بدن ​افراد گروه TRF در مقایسه با گروه کنترل، به طور متوسط ​دو برابر بیشتر کاهش یافته است.

جالب توجه است محققان متوجه شدند 57 درصد شرکت کنندگان گروه TRF به دلیل مصرف غذای کمتر، کاهش اشتها، فرصت کم برای غذا خوردن و کاهش مصرف میان‌وعده و تنقلات مخصوصا در طول شب، نسبت به گروه کنترل، غذای کمتری مصرف می‌کردند.

مشخص نیست این راهکار دقیقا به چه علت میزان سوختن چربی بدن را افزایش می‌دهد، اما احتمالا کاهش مصرف میان‌وعده‌ها باعث کاهش چربی بدن شده است.

یکی دیگر از احتمالات می‌تواند این باشد که زمانی از روز که این غذاها مصرف می‌شده است، زمانی بوده که بدن با نرخ متابولیک سریع‌تری غذاها را می‌سوزاند.

آیا این رژیم غذایی برای زندگی روزمره قابل اجرا است؟ جالب توجه است که با این که 57 درصد از شرکت کنندگان در گروه TRF با کاهش چربی مواجه شدند، اما گفتند که نمی‌توانند از برنامه TRF فراتر از این دوره 10 هفته‌ای پیروی کنند؛ زیرا این امر با زندگی خانوادگی و اجتماعی آنها ناسازگار است. در حالی که 43 درصد دیگر گفتند که اگر زمان تاخیر و تعجیل کمی انعطاف‌پذیرتر باشد، می‌توانند از آن پیروی کنند.

دکتر "جاناتان جانستون" از دانشگاه ساری، نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: اگرچه این مطالعه کوچک است اما به ما امکان می‌دهد بینش‌های ارزشمندی در مورد اینکه تغییرات جزئی در زمان صرف غذا ممکن است برای بدن ما مفید باشد، به ما می‌دهد. با این حال، همانطور که در این شرکت کنندگان دیدیم، رژیم‌های شبیه به روزه، دشوار است و قطعا همیشه با زندگی خانوادگی و اجتماعی سازگار نیست. بنابراین ما باید اطمینان حاصل کنیم که رژیم غذایی انعطاف‌پذیر و قابل اجرا در اکثر مقاطع زندگی روزمره باشد.